Het laatste avontuur II

Daar zit ik dan....Bangkok! nog anderhalve dag verwijderd van mijn vlucht naar das uberland.
Laat ik jullie is even lekker maken met wat ik de afgelopen tijd beleefd heb.

Het laatste wat jullie van mij gelezen hebben, ging over Legazpi in de filippijnen. We zijn die dag na de nog steeds actieve mayon vulcano gegaan. Ik heb nooit in mijn leven een vulkaan gezien en was super enthousiast. Wat een indrukwekkend gezicht. Je kon de vulkaan ook beklimmen, maar dat was super duur en duurde ongeveer 2 dagen met een overnachting op de vulkaan. Die gedachte sprak me al helemaal niet aan, aangezien er ongeveer 7 jaar geleden een paar toeristen zijn omgekomen tijdens een uitbarsting. Ja dahaaaaaag!!! Mij echt niet gezien!
Wel heel mooi om hem van een afstandje te bekijken. Je kon nog steeds zien waar de lava toen gekomen is. De grond is daar op grote delen nog steeds dood.

De volgende dag gingen tante pollewop en ik het avontuur zoeken in Donsol. Je kan als toerist een mini-busje pakken, maar dat is voor ons natuurlijk niet avontuurlijk genoeg. We sprongen van de ene jeepnie naar de andere. overvolle warme jeeps met mensen die met ons op de foto willen waren we onderhand wel gewend. Met een jeep als transportmiddel, zie je ook veel meer van de omgeving. Wat me ontzettend opviel...is dat mensen en voornamelijk kinderen hier zo blij zijn met heel weinig. Ze leven in hutjes van stro langs de weg en spelen en rennen en bouwen de hele dag. Hun enige zorg voor de dag is dat er eten op tafel moet staan. Toch wel even zo'n besef momentje! Ik begon al te janken als ik op vrijdagavond een keer niet mocht disco zwemmen.

Toen we in Donsol aankwamen konden we wel huilen van blijdschap. We kwamen in een soort van Yoga paradijs aan. Mooie bungalow hutjes in een soort van botanische tuin, een lang strand met bijna eng stille zee en we werden als prinsessen behandeld. We hebben eerst met z'n twee even door de tuin heen gedanst en zijn toen lekker gaan eten. Visjes, kippetjes, bananen splitjes.... we hebben het ervan genomen! MAAR.... Donsol staat natuurlijk bekend om de whalesharks. In mijn vorige bericht zei ik dat ze wel 7 meter lang kunnen worden. Nou...maak daar maar 20 van!
Ik wist niet wat ik moest verwachten toen we op de boot zaten, maar ik was super zenuwachtig. Het blijven beesten. Maar wat een geniale ervaring was dat! Ik krijg soms nog steeds een adrenaline shot door mijn lichaam als ik aan die dag terug denk. Met 4 anderen vertrokken we in de ochtend op een boot de zee in. Twee filipino's zitten op het dek en 1 kijkt uit op de mast. Dit waren de whaleshark spotters. Het schijtn dat ze de schaduw van de shark kunnen zien. Na een half uurtje rustig varen sloeg de rust om in grote sensatie! In 1 keer begon onze uitkijk sjaak te schreeuwen en gaf de boot ineens plankgas. Alle anderen boten in het water geven dan ook plankgas en varen naar dezelfde plek toe. Ze bevelen je dan om als een gek op de rand van de boot te gaan zitten. Mijn hart zat in mijn keel en Nienke hield het niet meer van de spanning. We zaten al te schreeuwen voordat we iets gezien hadden. na 2 minuten schreeuwde onze guide dat we moesten springen. De boot vaart op dat moment nog heel hard en je word dus echt het water in gesmeten. Na hard trappelen en duizend andere flippers voor mijn neus ontwijken..had ik de eerste whaleshark gemist. ?Ik kon wel Janken en nienke was niet te genieten:P

De tweede keer was de adrenaline net zo hoog. We waren nu als 1 van de eersten bij de whaleshark. We werden in al het gegil weer het water in gesmeten en ik probeerde even naar adem te happen. Maar toen... Ik hield mijn adem in en hing met ogen wijd open naar iets reusachtigs te staren. Even raakte ik in paniek, maar al snel realiseerde ik me dat dit nu mijn kans was! Onder mij verscheen er uit donkere water ineens een 10 meter lange shark! Ik stond bijna op zijn neus en zorgde dat ik iets meer afstand nam. Ik heb nog nooit zoiets gezien!! Het was onbeschrijfelijk mooi! Wat een grote en bijna magische beesten zijn dat. Ik heb er even mee gezwommen en zag dat Nienke hetzelfde deed. Boven water hebben we omhelzingen uitgedeeld aan elkaar en de groep. We waren zooooooo blij! We hebben er nog 1 gezien na deze en daar heb ik wel vol 2 minuten naast gezwommen. Ben benieuwd naar de Beelden!

De rest van de dagen hebben we lekker gegeten en gechillt! Nienke heeft nog gedoken in open water en heeft wel vijf van die vogel vissen gezien! Manta race ofso? Ik heb die dag met een voertuig(trycyle) bestuurder gewisseld.(stond op de bucketlist) We hebben ook nog een leuk local feestje meegepakt. Er kwam heel veel rum en heel veel karaoke bij kijken en daar hou ik verder maar even bij...hehe:P

Onze reis terug naar Manilla was een ramp! We lagen met een enorme kater 3 uur lang op een busstation te wachten waar niks comfortabeler was dan een stenen zitje. Daarna hebben we weer een 10 uur lange nachtbus gehad waarbij we om half 5 (in de ochtend) werden gedropt in Manilla. HALF VIJF!!!!!!! ons vliegtuig naar palawan zou pas om 18:30 gaan. We besloten een hotel te zoeken met een zwembad waar we de dag konden doorbrengen, maar niemand wou ons hebben! Ik denk dat het komt omdat we zo cool zijn en ze zich bedreigd voelde, maar zei zeggen dat het komt omdat alleen betalende gasten er gebruik van mogen maken. sure...:S
We zijn dus maar naar het vliegveld vertrokken om daar vervolgens 12 uur te wachten op onze vlucht. Nienke stond echt op huilen en ik had last van krampen. Toen eindelijk de 12 uur voorbij waren, zag ik weer wat licht in de ogen van nienke. Toen werd er omgeroepen dat onze vlucht nog is 2 uur vetraging had. Nienke heeft er toen een eind aan gemaakt. Nee oke.. ze moest wel bijna huilen.

Na een uurtje vliegen kwamen we aan in puerto. We hebben hier 1 nachtje geslapen en zijn de volgende ochtend naar El nido(het nest) vertrokken. Witte stranden en een diep blauwe zee gaven ons een hartelijke omhelzing. Wat een lekker sfeertje! We hadden onze eigen bungalow en zaten maar een klein stukje van het strand af. Hier zijn dus de toeristen!! De eerste dagen hebben we lekker op het strand gelegen en gelezen. Tante wop en tante top lagen elke avond om 9 uur in bed met hun kopje thee en een boek. Na een paar dagen zijn we een kano gaan huren. Kanoeen lijkt altijd zo simpel en leuk, maar ik doe het noooooooit meer! wat een domme, irritante, k** sport is dat! NOOIT MEER! We hadden hangmatten gekocht en wat eten en zijn toen op een verlaten strandje gaan camperen! Er zat alleen een visser die daar woonden, maar we hadden alles voor ons zelf! We hebben gekaart en gelachen en vergeet natuurlijk de rum niet! Na een over-emotinonele(door de rum) discussie over het leven en een prachtige zonsondergang zijn we lekker in slaap gevallen onder de sterren. De volgende ochtend vertrokken we weer met de kano. Na elke 4 meter stopte we om te huilen en te zeuren en te klagen over ons leven. alle euforie van de vorige avond was compleet verdwenen! Zoals ik al zei... noooooit meer kano's!

De rest van palawan bestond uit strandjes en feesten in de reggae bar. Echt een super goeie live band die elke avond speelde. Ik heb hier zelf ook meerdere keren opgetreden met Nien als grootste fan! Gekke spanjaarden en dronken duitsers maakten al onze avondjes compleet!

In El nido zijn er geen ATM's dus hebben we al het geld gecashed voordat we gingen. Aan het einde zagen we dat we in de problemen zaten. We zouden niet eens meer geld over hebben voor het busje terug! We hebben op het laatste om geld gebedeld en zijn zo terug gekomen in puerto. We zijn daar lekker met z'n twee uiteten geweest en met onze lemon biertjes geproost op onze fantastische reis! We sliepen onze laatste nacht in Manilla in een soort sloppenwijk. Het was dichtbij het vliegveld dus dat maakte niet zoveel uit. De volgende ochtend namen we afscheid van elkaar. We waren er allebei echt een beetje triest onder. Een maand lang 24/7 samen lachen en gieren en dan opeens afscheid nemen is best moeilijk! Wat een heerlijk kind! Ik zal je niet vergeten tante wop!!!!! Ik zie je in nederland!

En nu ben ik weer alleen! Op de plek waar alles begon 4 maanden geleden..Bangkok. Ik kan niet geloven dat ik over 1,5 dag al weer terug vlieg. Ik heb zoveel gezien en zoveel gedaan en zoveel geleerd! Dit zal altijd 1 van de mooiste ervaringen in mijn leven zijn! De mensen die ik heb ontmoet, de landen die ik heb gezien en alles eromheen! De groei die je doormaakt als je alleen reist is niet uit te leggen tot je het doet! Ik kan het iedereen aanraden! Het klinkt wat clichee, maar het mooiste wat ik ooit heb gedaan<3

Dit was mijn laatste verslag trouwe volgers!
Ik kan niet wachten om al mijn lieve vrienden, familie en vriendje te zien. See you soon lovers!
Asia..you were amazing!!!!!!!!!

Met vriendelijke groet,

De dwerg en haar plan