Het laatste avontuur I

Het laatste avontuur is nu dus echt begonnen!
Na een 3,5 uur lange vlucht, kwamen we aan op het vliegveld in Manilla. Na ongeveer 100 taxi chauffeurs (die ons veelste veel wilden laten betalen) te hebben afgeschud, vonden we eindelijk de meter taxi. Deze zouden ons voor minder dan 200 peso's(4 euro) naar ons hostel in Manilla brengen. Er stond een super lange rij met mensen die allemaal op een taxi aan het wachten waren, dus Nienke stond al diep met haar neus in haar holy bible
(lonley planet) gedoken opzoek naar de eerste filipino woorden. Na ongeveer een half uur wachten waren we eindelijk aan de beurt. Nienke deed haar best om Hallo, Dankjewel en waar is de wc? te zeggen, maar de mannen achter de balie moesten alleen maar heel hard lachen. Ze vonden ons wel gelijk erg leuk en zo was onze eerste echte ontmoeting met een filippijn als een groot succes.

Na een taxi ritje van 15 minuten werden we gedropt voor ons hostel in Malate. Malate is eigenlijk de meest veilige buurt om als toerist te zitten. Wat een verschrikkelijke stad. We kwam in de avond aan en de hele stad zit vol met daklozen,(kind) prostituees en vieze oude westerse mannetjes. Vergeleken met Bangkok waren er heel erg weinig toeristen. We liep zo gerust een half uur over straat zonder een toerist tegen te komen. We wilden eigenlijk zo snel mogelijk weg uit Manilla en richting het noorden gaan, maar niet voordat we de Taal vulkaan hadden gezien die maar op 2,5 uur rijden van Manilla ligt. In het plaatsje: Tagaytay. De volgende dag boekten we alvast een nachtbus naar het Noorden. We vertrokken in de ochtend met een local bus naar Tagaytay. In de Filippijnen is het echt veel moeilijker om te reizen. Er zijn maar een paar tourist centrums en ook daar word je weer alle kanten opgestuurd. Eenmaal bij Tagaytay aangekomen..werden we overspoeld door jongens/mannen die ons naar de vulkaan wilden brengen. Wij hadden gelezen dat de goedkoopste manier met een tricycle was, maar alle mannen(ze spannen allemaal samen) zeiden dat de tricyles het tien dagen niet deden. We hebben tijdens de onderhandeling helemaal in een scheur gelegen, want dat is natuurlijk echt de grootste onzin. Niks aan te doen helaas! Na een half uur lachen en onderhandelen, werd het ons duidelijk dat de enige manier achterop de motor van die jongens was. 100 peso's pp (2 euro). Een beetje onzeker en nerveus zijn we achterop gestapt. Onderweg waren die gasten zich onwijs aan het uisloven tegenover de mensen die ze tegenkwamen en kenden onderweg. Iedereen op de straten begon te lachen en te joelen. Twee jonge westerse moppies achter op je motor maak je niet elke dag mee. Uiteindelijk was het wel een super geniale rit. We reden een enorme berg af waarbij we in elke bocht het uitzicht van het meer en de vulkaan konden zien. Vragen zoals: Heb je een vriendje? kwamen voorbij. Gelukkig kan ik daar nu een keer in mijn leven met waarheid "ja" op zeggen! We hebben geen tour gedaan op de vulkaan want dat was belachelijk veel geld en we hadden te weinig tijd. We zijn weer terug op de motor gegaan en vervolgens weer naar het oh zo hectische Manilla.

De tourist office had ons verteld dat onze bus naar het noorden om 10 uur in de avond zou vertrekken vanaf de bus terminal. We moesten er negen uur zijn dus we zijn ervoor nog even lekker sushi gaan eten. Manilla zit vol met MC' donalds en andere westerse tenten. Na alle rijst en loempia's hadden we hier wel trek in. In Manilla hebben ze de allerleukste taxi's!! Jeepney's. Het zijn super gepimpte jeeps met een hop off/on systeem. We besloten die maar te nemen, want ze zijn heel erg goedkoop.Voor een normale taxi betaal je altijd te veel. Je hebt geen idee waar ze heen gaan, maar met een kleine notitie, helpende locals die ons begeleidde en 4 jeepney's verder zijn we bij onze bestemming aangekomen. Iedereen spreekt hier super goed engels omdat de Amerikanen hier zijn geweest na de spanjaarden. Alle oude mensen hebben gestudeerd in het engels. Iedereen is aardig en behulpzaam. Het toerisme is hier nog lang niet zo erg als in thailand, dus nu vinden ze de toeristen NOG leuk.

Om 10 uur namen we 8 uur lange nacht bus naar het noorden. Je hebt hier geen relaxte bed bussen zoals in thailand, dus Nienk en ik besloten allebei een halve valium te nemen. Na 15 minuten zaten we half stoned en super melig naast elkaar van ons ontspanningsmiddel te genieten. Kort daarna vielen we in een koma en werden wakker in Banaue. Een prachtige zonsopgang kwam op vanachter de hoge bergen. We keken met open mond naar het uitzicht. Van Manilla naar het Noorden is een bizarre transformatie. We werden gedropt bij een guesthouse waar we even ontbeten hebben. Na het ontbijt vertrokken we naar het guesthouse wat we zelf al op het oog hadden. Sanafe lodge. Banaue is een heerlijk primitief dorpje met heel erg weinig toeristen. Er zijn geen ATM's en alles is erg basic. We werden door de staff van Sanafe hartelijk verwelkomt. We sliepen in een lege dormroom met koude douche en een muffe geur. Prima voor low budget backpackers dus.

De volgende dag begon onze tour naar Batad. Het scheen dat de Rijst velden daar heel erg mooi waren. Arnold...onze persoonlijke gist en tricycle driver bracht ons met zonsopgang naar een viewpoint. Het was koud en de zon kwam niet mooi op..dus die was een beetje mislukt. Daarna zijn we doorgereden naar batad. Overdag is het wel heel erg warm dus de truien gingen uit en de zonnenbrilletjes op.

Arnold was echt de liefste oude man ooit! Hij sprak perfect engels en hij vertelde ons over de geschiedenis en het landschap van het land. Iedereen in het noorden is christelijk, dus bang voor IS hoefden we hier niet te zijn:P Hij dropte ons af op een berg en zei dat we ongeveer een uur naar beneden moesten hiken. Vanuit daar konden we verder gaan naar de rijst velden. Een leuke weg omlaag was het, maar we besefte ook dat we weer omhoog moesten na ons avontuur. Toen we bij de rijst velden aankwamen, waren we allebei even stil. Ik word niet snel emotioneel van een uitzicht, maar met tranen in mijn ogen heb ik staan kijken. Ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Vanaf dat moment werd de Filippijnen al mijn favoriete bestemming. (dag 2) Oogverblindend mooi! Jullie hebben de foto's vast gezien, maar om er in te staan is nog 100 x zo mooi. Groene rijst velden die als trappen naar beneden lopen. Bergen die zo hoog gaan dat de top verstopt zit in de wolken. We zijn naar beneden gaan lopen via een hele stijle en lange trap. Ik heb op de eilanden geen lichaams beweging gehad en maakte me al zorgen om de terug weg. We zijn door de velden heen gelopen en bijna elke 2 meter bleven we staan om nog is om ons heen te kijken. WAUW, WAUW, WAUW!!!! We hebben lekker lang de tijd genomen in de velden en besloten toen na een verkoelend cola'tje weer terug te gaan.

Onder aan de trap zakte de moed me in de schoenen. Het was super heet en het zweet stond me al op het voorhoofd van onze hike. Op de trap besloot ik dat ik in Nederland echt stop met roken en meer ga sporten. Ik liep als een vrouw van tachtig met een stok die ik van een klein ventje had gestolen de trap op. Na elke 20 treden stond ik bijna te hyperventileren. Niet dat Nienke hetniet zwaar had, maar ik dacht echt dat, dat het einde van mijn reis was. Ik riep al dingen zoals: Zeg m'nb moeder dat ik van haar hou! Laat me maar achter..Ga alleen verder! Eindelijk had ik Nienke overgehaald haar eigen tempo te bepalen en zo kwam ik uiteindelijk hijgend, rood aangelopen en nat van het zweet boven bij de berg aan. MAAR....dit was het einde nog niet. Nu moesten we nog die uur lange hike omhoog doen naar waar Arnold op ons stond te wachten. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en liep met mijn wandelstok de berg op. Gelukkig liepen we hier wel voornamelijk in de schaduw. Het laatste stok komt nienke met het idee om te gaan rennen. Dat kind is helemaal gek. Ik besloot toen dat we nooit vrienden konden worden. Helemaal kapot stapten we weer in ons vervoersmiddel die ons terug bracht naar Banaue.

De volgende dag had ik enorme spierpijn! Ik liep nu als een vrouw van 90. Alle mensen in ons guest house konden hun lach niet inhouden en bestelden een massage vrouwtje voor me. Dit hielp wel wat, maar nog steeds was ik niet veel waard. We zijn die dag naar Sagada gegaan. Een klein dorpje 3 uur ten noorden van Banaue. Dit dorpje staat bekend om de grotten en hanging coffins. Ze stopten vroeger de doden in kisten en hingen ze aan een rots. tja.. ieder zijn eigen ding. We kwamen wat later aan en zijn eigenlijk na het eten gelijk naar bed gegaan. Ohja.. op al mijn foto's hebben we van die gekke tooien op onze hoofden. Die kochten we op onze eerste dag in Banaue en hebben die altijd op als we moeten reizen, omdat ze ander kapot gaan in onze tas. Locals lachen zich dood, maar vinden het wel allemaal heel erg leuk. De volgende dag huurden we een gids en zijn we naar de grotten gegaan. Een 2 uur lange(wij zijn snelle pro's) klim door 2 grotten. Door de kleinste gaatjes en over de smalste riggeltjes gingen we. Het gekukel van mevrouw Pollewop(nienke) als ze ergens door een gat naar beneden moest gaf me echt de slappe lach. Een leuke ervaring. Wel weer heel intensief..maar mijn lichaam begon er al aan te wennen! #HEALTYLIFE!

De dag erna zijn we op het dak van een Jeepney weer terug gereden naar Banaue. Op het dak heb je het mooiste uitzicht. Er zijn hier geen regels. Mensen zitten met 5 man op een scooter en iedereen zit op het dak van de auto's em Alle chauffeurs zitten aan de moma.
(soort van drugs bladeren waarop je kauwt) Helemaal high dus! Ik voel me hier een ECHTE backpacker. Je bent veel meer in contact met locals en alles is gewoon wat moeilijker. Het is niet zo voor je uitgestippeld zoals dat in Thailand is. En dat vinden wij beiden echt geweldig!

Nienke en ik hebben een bucketlist gemaakt voor de Filippijen. Dit moet allemaal gedaan zijn voor we weggaan.

BUCKETLIST

een goede daad
van een rots in het water springen
fake background story
liften(lange afstand)
paard rijden(als mogelijk)
skinny dippen
een nacht camperen
brazilian wax
een hele dag debiel gekleed
karaoke
gekke dingen eten zoals insecten
koken voor een groep mensen
bellyshot op de bar
op het strand slapen
bus naar bestemming onbekend(als we tijd hebben)
rondje geven aan de bar
traditionele kleding kopen
songtekst leren van de jeugd van tegenwoordig.(de formule)
sticky mango rice eten
single lady dansje leren
tequila suicide
wissel met de chauffeur
risico nemen
op het dak van een auto naar bestemming

We hebben er al een aantal gedaan, maar die dag was het tijd voor camperen. We kochten twee dikke dekens en zijn met wat voedsel de bergen in getrokken. Iedereen daar verklaarde ons voor gek. Wel eerst geecheckt of het veilig was natuurlijk. Geen giftige beesten of enge moordenaars. Na lang zoeken vonden we een alsnog slechte plaats. Nienke ging hout zoeken en maakte een veilige plaats voor een vuur. Na een potje kaarten begonnen we rond 5 uur het vuur te stoken. Dit ging verbazingwekkend goed. We hadden een goed vuur en begonnen wat sterke alcohol te drinken. Het is erg koud in de bergen 's nachts..dus wat rum is een goede oplossing. Half dronken hebben we de hele avond met onze tooien op onze hoofden zitten kaarten. Uiteindelijk zijn we in slaap gevallen op ons kleed. We werden heel vaak wakker van de kou en het was dus een hele slechte nachtrust, maar wat een avontuur weer! Locals vroegen ons op de weg terug wat we in vredesnaam hadden gedaan en keken nog meer verbaasd als we ze vertelden wat we gedaan hadden. Camperen in the wild...CHECK!

We zijn de volgende dag naar de hotprings geweest. We doen alles zonder Guide want dat kost gewoon heel veel geld. Soms verdwaal je, maar uiteindelijk kom je er wel. In de avond namen weer de nachtbus naar Manilla. Ooooh wat zag ik daar tegen op! Aangekomen in Manilla om 5 uur in de ochtend besloten we een bus terminal op te zoeken. We wilden zo snel mogelijk weg. Om half 9 in de ochten pakte we de bus naar Legazpi! De meest luxe bus ever! Heel fijn voor een 13 uur lange rit. We zijn nu eindelijk aangekomen. In totaal hebben we de dus ongeveer 26 uur gereisd. We hebben net onze tickets naar Palawan geboekt en ik zit ondertussen al een uur te typen! Ik heb besloten hier vaker te schrijven, want ik wil zo veel mogelijk in detail! We gaan hier de Mayon vulcano bezoekn(nog steeds actief) en we gaan met whale sharks zwemmen. Die zijn soms wel 7 meter lang. de 16e vliegen we naar palawan en dan zitten we onze tijd uit aan de prachtige witte stranden van de Filippijnen!

Jongens... ik kom bijna naar huis. 1 april pak ik het vliegtuig vanuit bangkok. geen grap.

Er komen nog 1 of 2 verslagen en dan is het finito!!!!

Ajuuuuu paraplu!

De dwerg met haar laatste plan